De 8mm-film of 8 mm is een formaat van een opnamemedium waar de filmstrip acht millimeter breed is.
Het bestaat in drie versies:

• de normale of standaard-8mm, ook Dubbel 8 genoemd
• Super 8, een iets groter formaat met een verbeterde beeldprojectie, dat uiteindelijk de standaard werd voor smalfilm vanaf de jaren zeventig,
• Single 8

Het standaardformaat van de 8mm-film (Dubbel 8) werd ontwikkeld door het bedrijf van Eastman Kodak tijdens de Grote Depressie en op de markt gebracht in 1932 om een huisfilmformaat tot stand te brengen dat minder duur was dan 16mm-film. De filmspoelen bevatten eigenlijk een 16mm-film, doch met tweemaal zo veel perforaties langs elke rand als normale 16mm-film. De film werd bij opname slechts langs de helft van zijn breedte belicht. De spoel wordt na het filmen van één kant omgekeerd om de andere kant op te nemen. Na het ontwikkelen wordt de film in de lengte doorgesneden en ontstaat een gewone 8mm-film. De beeldgrootte van 8 mm is 4,8 x 3,5 mm en 1 m film bevat 264 beelden. Normaal werkt Dubbel 8 met 16 beeldjes/seconde.
Met de Super 8 uit 1965 werd een filmstrip geïntroduceerd met een kleiner tandgat. Kodak hield op met het produceren van de standaard-8mm-film in de vroege jaren negentig, maar Super 8 wordt nog wel geproduceerd. Eind 2010 stopte het enige overgebleven Kodachrome laboratorium in de wereld met het ontwikkelen van de Super 8-film.